Skip to main content

රති කෙලිය....



අන්තිම පෙළ යාබද අසුනේ....
රතී වීමට තැත් දරන ...
අසුන යහන කොට....
ඔහු හා රගන විසූක දැක...

අනෙක් පස විශාඛාවන්....
අසුනින් නැගිට ගිය සද....

ප්‍රජාපතී තොමෝ
...
දුන් ඔවදන් අසා...
සිනාසුනි දෙපලම.....

අහෝ..... !

Comments

said…
පව් දේයියනේ සල්ලි නැතුව වෙන කොහේ යන්නද???
මම ඕක දිනපොතේ ලියලා තිබුන කවියක් බ්ලොග් එකෙන් මගේ දිනපොත තම ලියවෙන්නෙ මොනා කරන්නද ...? ලබා උපන් හැටි....
Pahan said…
This comment has been removed by the author.
Pahan said…
ෂං උඹ මරු කවි කාරයෙක්නේ. ඒත් උඹේ වයිෆ් නම් බනිනව මම උඹට බ්ලොග් ලියන්න පුරුදු කරා කියලා.

වැඩිපුර බලපු..

ජීවිතය නම් වේදනාව

ලිපගිනි මෙලවෙන තෙක් දිය      සැලියේ සැපයක් නම් කකුළුවා දිය         කෙලියේ අවදිව පෙරයම තෙක් දිවි             මළුවේ සේපාලික මල අඳුරෙම                නැසුනේ අව්වට වැස්සට හුරු               මිනිසුන්ගේ දහඩිය ඇයි කන්තෝරුවෙ         නැසුනේ කරමත ඇවිලෙන මරගිනි              අතරේ පොලවට නුසුලන තව බර          වැටුනේ සිල්වත දිදුලන වැලිතල                 අතරේ පඬුපැහැ කිරි කලයට මුසු         කෙරුනේ ගිනි අවි බිඳ යදමින් සිර                 ඇතුලේ ඇවිලුන ගිනිදැල් කඳුලින්              නිමුනේ

කපුටු බෝ...

කිරි කල හතකින් නෑවෙන.  වතුර කල වලින් පෝෂනය වන. කවි වලින් ආසිරි ලබන..  ගාථා වලින් ගෞරව ලබන.. බෝහිමියන්ගේ.. රුහිර උරා ප්‍රසූත්‍ර වන. කපුටන් විසින් අනුභව කරන. බෙටි සමග එලියට විසිවන. සැදැහැවත් බෞද්ධයින්ගේ  තාප්ප උඩ මුල් අදින..  අති ශ්‍රද්ධාවෙන්.. ගලවා විසිකරන. කපුටු බෝ..