පුංචි එංගලන්තය..

සීතල උදුවප් මාසේ පුංචි එංගලන්තය තවත් සීතල වෙලා වගේ. තනියම කල්පනා කරනකොට මට හිතුනා..
රැහැයියන්ගේ සද්දේ එකපාරට අහෙන්න ගත්තේ හරියට මෙච්චර වෙලා අතරමං වෙලා හිටපු හිටපු හීන ලෝකෙන් එලියට ආව කියලා මට කියන්න හදනවා වගේ....
සලං බලං සද්දේ අහෙන්නේ කුස්සිය පැත්තෙන් උයන්න ලැස්ති වෙනවද කොහෙද... මම ඒ පැත්තට ගියේ දැන් දැන් මට කතා කරයි කියලා හිතුන හින්ද වෙන්න ඇති..
සින්දු කියලා ඉවරවෙනකොට රෑ 12 පහුවුනා විතරයි.තව හෝරා 6-7 කින් ඉරත් පායයි. තවත් අලුත් දවසක් නේද? මම ජංගම දුරකතනය අතට අරගෙන කල්පනා කලේ ඇයගේ අංකයට හමදාම ගන්න ඇමතුම අදත් ගන්න ගමන්..
ඈ හා දොඩමලු වෙන්න අදහසක් හිතේ කොනක හිරකරගෙන හිටියත් මට "හලෝ" කියන අකුරු දෙක ඇහුනේ නෑ..
නින්ද ගිහින් වෙන්න ඇති...
මම තරු දිහා බලාගෙන තරු යා කරන්න හැදුවා. හත්දින්නත් තරු පොකුර ලග රතුපාට තරුවක් මැදිකරගෙන තරු දෙකක් දිලිසෙනවා.
මම තරු අතර ඇගේ රුව අදින්න බොලද උත්සාහයක් ගත්තා..
ආයෙත් කතා කරනවද....? අවදි වුනොත් පව්.... කියල හිතුනු හින්දා මම ජංගම දුරකතනය පපුවට තුරුලු කරගෙන බංකුව උඩ ඇලවුනා..
එකපාර හිරිගඩු පිපෙන හීතල හුලගක් හමගෙන ගියේ මගේ සර්වංගයම දෝලනය කරගෙන.. මම අහස දිහා බලාගෙන ඇස් දෙක පියාගත්තේ හඩ අහුනේ නැති වුනත් හිතේ ලැගුම් අරගෙන තියෙන ඒ සුවද, ඒ සොදුරු බව, ඒ හිනාව හැමදාම මට නින්ද යනකම් මාව තුරුලු කරගනී කියලා හිතාගෙන...