වෙනසක්...

මම හෝඩිපොත කියෙව්වෙත් ඉස්කොලෙන්. ඉස්කොලෙ හැමදම දැකපු මුහුනු අතරේ අවුරුදු ගානක් ගෙවිල ගියේ දන්නෙම නැතුව.අපි කොල්ලො විතරක් හිටපු නිසා ජීවිතේ ගෙවුනෙ පුදුම විනොදෙන්.. කිසිම බරක් නති නිදහස් ජීවිතයක්.....
පන්තියේ සර්ගෙන් බනුම් ඇහීම හරිම සරලයි. දණගහගෙන ඉන්න එක, වේවැල් පාරක් කන එක අසවෙන් කරන වැඩක්..
හැබයි....
සරසවියෙනම් ඊට වඩා වෙනස්.... ගෑණු ලමයි ඉන්න නිස දේශනයක් අස්සෙ නින්ද ගිහින් දවස් අහුවුනාම විලිලැජ්ජයි...

මේ එක දෙයක් විතරයි තව දෙවල් අනන්තවත්....

මතක් වෙන විදිහට මේව මම දියත් කුලෙත් එක්ක බෙදගන්නවා.....
සත්තයි........!

අදට නවතින්නම්........
ජය..... !