Skip to main content

ප්‍රසන්න මධුර සුඛං

 

තැබූ තැබූ තැන අවදිවු බර         අවි

පිදූ පිදූ තැන පරවුන  මල්          පෙති       

පිරූ පිරූ දස පෙරුමන් නැතිවුන

ප්‍රසන්න මධුර සුඛං


බුරා බුරා නැගෙනා ඒ බොදු         ගිනි

වෙලා වෙලා දැවෙනා ඒ ගිනි     කෙලි 

දිරූ දිරූ ඒ බෝසත් පිලිරුව

වණ්ණෝ සුඛං බලං


දෙසූ දෙසූ දම්සක් වී පැමි         ණිලි

පිසූ පිසූ දන්සල් වී ඇව            ටිලි

ගැලූ ගැලූ  දස සිල්දිය බොරවුන

ගිලන පච්චං ඉමං

Comments

Litseeker said…
නිර්මාණාත්මක ඉදිරිපත් කිරීමක්!

වැඩිපුර බලපු..

ජීවිතය නම් වේදනාව

ලිපගිනි මෙලවෙන තෙක් දිය      සැලියේ සැපයක් නම් කකුළුවා දිය         කෙලියේ අවදිව පෙරයම තෙක් දිවි             මළුවේ සේපාලික මල අඳුරෙම                නැසුනේ අව්වට වැස්සට හුරු               මිනිසුන්ගේ දහඩිය ඇයි කන්තෝරුවෙ         නැසුනේ කරමත ඇවිලෙන මරගිනි              අතරේ පොලවට නුසුලන තව බර          වැටුනේ සිල්වත දිදුලන වැලිතල                 අතරේ පඬුපැහැ කිරි කලයට මුසු         කෙරුනේ ගිනි අවි බිඳ යදමින් සිර                 ඇතුලේ ඇවිලුන ගිනිදැල් කඳුලින්              නිමුනේ

රති කෙලිය....

අන්තිම පෙළ යාබද අසුනේ.... රතී වීමට තැත් දරන ඈ ... අසුන යහන කොට.... ඔහු හා රගන විසූක දැක... අනෙක් පස විශාඛාවන් .... අසුනින් නැගිට ගිය සද.... ප්‍රජාපතී තොමෝ ... දුන් ඔවදන් අසා... සිනාසුනි දෙපලම..... අහෝ..... !

කපුටු බෝ...

කිරි කල හතකින් නෑවෙන.  වතුර කල වලින් පෝෂනය වන. කවි වලින් ආසිරි ලබන..  ගාථා වලින් ගෞරව ලබන.. බෝහිමියන්ගේ.. රුහිර උරා ප්‍රසූත්‍ර වන. කපුටන් විසින් අනුභව කරන. බෙටි සමග එලියට විසිවන. සැදැහැවත් බෞද්ධයින්ගේ  තාප්ප උඩ මුල් අදින..  අති ශ්‍රද්ධාවෙන්.. ගලවා විසිකරන. කපුටු බෝ..