Skip to main content

මම නැමී ඇත.....


නැගණිය...
එක බඩවැල කඩාගෙන ආපු..
ඇය වෙනුවෙන් මම නැමී ඇත...
අම්මා තාත්තා....
තාමත් මට වියදම් කරන....
ඔවුන්ට මම නැමී ඇත
‍යහළුවන්...
දුකට සැපට සිටින..
උන්ට මම නැමී ඇත
පෙම්වතිය...
තාමත් මට ආදරය කරන
ආදරය නිසා මම නැමී ඇත...
ඉතින්....
කොහෙද කෙලින් මිනිස්සු...
Labels:

Comments

ආගන්තුකයා | Stranger said…
ගෙවල් වල අන්තර්ජාලය නැතිකම නිසා සරස්වියේ වැඩ වැඩි වුනාම නිවාඩුවට එහෙම බ්ලොග් ලිවීම වගේම බැලීමත් නවතිනවා... ඔන්න දියත් කුලේ හැමෝටම සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා... තියෙන හීන සියල්ලම සපුරා ගන්න පුලුවන් හොඳම අවුරුද්දක් වේවා....
Friday, January 09, 2009
Anonymous said…
මම කැමති එකෙක් උඹ.ලියමු දැනෙන්න ආයිත්.
Friday, January 09, 2009
Pahan said…
ආ කොහොමහරි බ්ලොග් එක ලියන්න වෙලාව හොයාගෙන වගේ
Friday, January 09, 2009
malee_msg said…
මට සුට්ටක් පැහැදිලි මදිනේ..
Sunday, January 11, 2009
ආගන්තුකයා | Stranger said…
මලී.............. හැමෝටම තම තමන්ගේ ස්වධීනත්වය අහිමි වෙලා.... ඒ එක්කෝ බැඳීම්... හරි වෙන මොනාහරි හේතුවක් නිසා වෙන්න පුළුවන්... ඉතින් කවුරුහරි... තමන් කෙලින් කියනවානම් ඒක කොච්චර දුරට හරිද.... කියන එක හිතන්න වෙනවා නේද...
මචං රස්ති..... එලකිරි... ස්තුතිය...
Monday, January 12, 2009
malee_msg said…
ආහා..!දැන් නම් හරියටම තේරුණා.. ඇත්ත ඇත්ත.. සහතික ඇත්තටත් වඩා ඇත්ත..!
Monday, January 12, 2009
ම.ම.ගි said…
හැබැයි මම නම් හිතන්නෙ පුද්ගලයකු ඉදිරියේ නැමීම කියන්නෙ නිවට කමට හෝ අසරණ කමට සිදු කරන දෙයක්. එය කිසිවිටකත් බැඳීම කරණකොටගෙන සිඳු නොවන බව මගේ නම් අදහස. හැබැයි කවදා හරි රස්සාවක් කරන දවසකට නම් බොසා ඉස්සරහා නැමෙන්න වෙනවා!
(නිවට කමට හෝ අසරණ කමට)
Monday, January 12, 2009
ආගන්තුකයා | Stranger said…
නැමෙනවා කියන්නේ ඇත්තටම ටිකක් විග්රහ කරන්න අමාරු දෙයක් මෙතන මම නැමෙනව කියන එකෙන් මම අදහස් කලේ කෙලින් න්න බෑ කියන එක අපිට ඇත්තටම අපිට ඕනි විදිහට වැඩ කරන්න බෑනේ...
Thursday, January 29, 2009
Post a Comment

වැඩිපුර බලපු..

ජීවිතය නම් වේදනාව

ලිපගිනි මෙලවෙන තෙක් දිය      සැලියේ සැපයක් නම් කකුළුවා දිය         කෙලියේ අවදිව පෙරයම තෙක් දිවි             මළුවේ සේපාලික මල අඳුරෙම                නැසුනේ අව්වට වැස්සට හුරු               මිනිසුන්ගේ දහඩිය ඇයි කන්තෝරුවෙ         නැසුනේ කරමත ඇවිලෙන මරගිනි              අතරේ පොලවට නුසුලන තව බර          වැටුනේ සිල්වත දිදුලන වැලිතල                 අතරේ පඬුපැහැ කිරි කලයට මුසු         කෙරුනේ ගිනි අවි බිඳ යදමින් සිර                 ඇතුලේ ඇවිලුන ගිනිදැල් කඳුලින්              නිමුනේ
3 comments
Read more

රති කෙලිය....

අන්තිම පෙළ යාබද අසුනේ.... රතී වීමට තැත් දරන ඈ ... අසුන යහන කොට.... ඔහු හා රගන විසූක දැක... අනෙක් පස විශාඛාවන් .... අසුනින් නැගිට ගිය සද.... ප්‍රජාපතී තොමෝ ... දුන් ඔවදන් අසා... සිනාසුනි දෙපලම..... අහෝ..... !
4 comments
Read more

කපුටු බෝ...

කිරි කල හතකින් නෑවෙන.  වතුර කල වලින් පෝෂනය වන. කවි වලින් ආසිරි ලබන..  ගාථා වලින් ගෞරව ලබන.. බෝහිමියන්ගේ.. රුහිර උරා ප්‍රසූත්‍ර වන. කපුටන් විසින් අනුභව කරන. බෙටි සමග එලියට විසිවන. සැදැහැවත් බෞද්ධයින්ගේ  තාප්ප උඩ මුල් අදින..  අති ශ්‍රද්ධාවෙන්.. ගලවා විසිකරන. කපුටු බෝ..
11 comments
Read more