Skip to main content

මංසල පැමිණීය අප හට වෙන්වෙන්ට

කිරි පිරි කලේකට නූඹ පෙම්          කෙරුවාම
ඒ කිරි කලේ ගොම බිඳ නුඹ               දුටුවාම
ඒ කිරිවලින් මම කිරි පිඬු                  පිසුවාම
අපුලක් දැනේ නුඹහට එය                කෑවාම

ආගිය මගේ තවමත් උණුහුමට                  රැඳී
පියසටහන් මග යන එන විටදි            පෙනේ
අප රැඳුනු තැන්හි නුඹ රුව ඇත තවම       ඇඳී
ඒ රුව තවම මා ලඟ හිඳ දොඩනු            දැනේ

මට නැති කලට මට නැති දේ                දුන්නාට
ඒ ණය තවම මා සිත තුල                      රැඳුනාට
දෙදෙනා දෑත් බැඳ පියමං                  කෙරුවාට
මංසල පැමිණීය අප හට                වෙන්වෙන්ට

Comments

අනේ මන්දාය. . .
හිත් දුක් පහව යෑම
හාපික් දමන්නා මෙන් පහසු නොවන බව දන්නා නිසා. . .
අනේ මන්දාය. . .
hare :-) said…
මතත් අලේ වන්දාය... :(
Jay said…
මේක නම් මාර ලස්සනයි, ඇත්තමයි..!
This comment has been removed by the author.
කියවන විටදි නුඹෙ කව් පද පෙලින් පෙලේ
වෙනසක් දැනුනි දම්මිණි ගැන මගේ ස්වරේ
හෙළි නොකලාට නුඹගැන ඇයට පලමු සැරේ
වරදද නුඹෙයි එය පිලිගත යුතුය මලේ !!!
ගොම බිඳ මිසක කිරි කලයම නොපෙනීම
බිඳ වුව අපුල බව මුසුවී කෙළෙසීම
සිත රැඳි තැන්හි රූසිරි තව ගැවසීම
ලෝදම් එබැව් බව යළි යළි පැවසීම

පෙර ගුණ වරුණ මංසල ළඟ සිහිවීම
හොඳ හදවතක නිමිතිය එය දැන ගැනුම
මංසල දෙපසකට වෙන්කළ පෙර දැකුම
තව තැනකටය ළංවෙන්නට මග බැලුම :)
Jay said…
"මංසල පැමිණීය අප හට වෙන්වෙන්ට"
මේක තමයි දැන් කියන්න ඉතිරි වෙලා තියෙන්නෙ මටත්.
:(

වැඩිපුර බලපු..

වැඩ කරන්නෙ නැති.

වැඩ කරන්නෙ නැති, හදන්න සල්ලිත් නැති, නැතිවුනොත් කම්ප්ලේන් යන,  කම්ප්ලේන් ගියොත් සල්ලි නැතිවෙන, සල්ලි නැතිවුනොත් හදන්න බැරිවෙන, මේ කාර් එකේ ඒසී එක. 

ජීවිතය නම් වේදනාව

ලිපගිනි මෙලවෙන තෙක් දිය      සැලියේ සැපයක් නම් කකුළුවා දිය         කෙලියේ අවදිව පෙරයම තෙක් දිවි             මළුවේ සේපාලික මල අඳුරෙම                නැසුනේ අව්වට වැස්සට හුරු               මිනිසුන්ගේ දහඩිය ඇයි කන්තෝරුවෙ         නැසුනේ කරමත ඇවිලෙන මරගිනි              අතරේ පොලවට නුසුලන තව බර          වැටුනේ සිල්වත දිදුලන වැලිතල                 අතරේ පඬුපැහැ කිරි කලයට මුසු         කෙරුනේ ගිනි අවි බිඳ යදමින් සිර                 ඇතුලේ ඇවිලුන ගිනිදැල් කඳුලින්              නිමුනේ

ප්‍රසන්න මධුර සුඛං

  තැබූ තැබූ තැන අවදිවු බර         අවි පිදූ පිදූ තැන පරවුන  මල්          පෙති        පිරූ පිරූ දස පෙරුමන් නැතිවුන ප්‍රසන්න මධුර සුඛං බුරා බුරා නැගෙනා ඒ බොදු         ගිනි වෙලා වෙලා දැවෙනා ඒ ගිනි     කෙලි  දිරූ දිරූ ඒ බෝසත් පිලිරුව වණ්ණෝ සුඛං බලං දෙසූ දෙසූ දම්සක් වී පැමි         ණිලි පිසූ පිසූ දන්සල් වී ඇව            ටිලි ගැලූ ගැලූ  දස සිල්දිය බොරවුන ගිලන පච්චං ඉමං