අන්තිමට බස් එක ඉදිරියට ඇදෙන්නට විය.

හැම උදේම අලකාලයි, පරප්පු කාලයි කන්න පෙට්ටි කඩේට ගොඩ වැදුනත් බාලා අයියා නැති දවසක ඇරෙන්න බාලා අයියා නැති අඩුව පෙට්ටි කඩේට එන අපිට දැනුනානම් දැනුනේ බාලා අයියා පාන් වල බටර් ගාන්න ගිය වෙලාවෙ කුමාර තට්ටුවට ආවොත් විතරයි කියලා කිව්වොත් හරියටම හරි. ඒ වගේ දවසක ඉඳලා හිටලා බාලා ලඟට කිට්ටු කරන දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් “බාලා තට්ටුවට යනවකෝ“ කියලා නොකියනවාත් නෙමෙයි. ඒත් බාලා අයියා කවදාවත් බටර් ගාන එක දාලා තට්ටුවට ඇවිත් නම් නෑ. බාලා අයියා සිංහල හොඳට පුළුවන් දෙමලෙක් ඒත් බාලා තරම් සිංහල මිනිස්සු මම ආශ්‍රය කරලා නෑ අනික බාලා අයියාගෙයි මගෙයි සිංහල කතාකිරිල්ල බලලා දෙමලා කවුද ඇහුවොත් කවුරුහරි මගේ දිහාට ඇඟිල්ල දික්කලත් මම පුදුම වෙන්නෙත් නෑ..
         වෙලාව හවස 7වෙන්න ඇති.. රාජගිරියේ හෝල්ට් එකේ ඉඳන් ඈත පේන පාර කෙලවර දිහා 174 බස් එකක් මතුවෙනකම් බලාගෙන හිටියේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමට. මම ජීවිතේ වැඩිපුරම බලාගෙන ඉන්න ඇත්තේ ෆයිල් ඩවුන්ලෝඩ් වනකනුයි මේ ජරා බස් එනකනුයි වෙන්න ඇති. ඒ වෙලාව මම ඉතුරුකරගත්තානම් මට කරන්න තියෙන වැඩ මොනවද කියලා මම කල්පනා කලා. එහෙනම් මට රටට වැඩදායක පුරවැසියෙක් වෙන්නත් තිබුනදත් මන්දා.. වාසනාවට මම වැඩ ලිස්ට් එක හදන අස්සෙ 174 බස් එකක් ඇවිත් නතර කලා. විනාඩි දහයක් විතර බස් එක නතර වෙලා තියෙන බව දැන දැනත් ඇතුලේ සීට් නැති බව පෙනි පෙනිත් කට්ටිය බස් එකට නගින්න පොර කනවා. මමත් මුලින් පොරේට එකතුවෙලා හිටියත් පස්සෙ ඒක අතෑරලා හදිස්සි කාරයින්ට ඉඩදීලා බලන් ඉඳලා බස් එකට ගොඩවුනා. බස් එක ගමන් ආරම්භ කලා..
යාන්තම් බත්තරමුල්ලේදි සෙනග අඩුවුන හින්දා අතපය දිගෑරගන්න අවස්ථාවක් හම්බවුනා. ඒත් කිලෝමීටරයක් යන්නත් කලින් හදිසියේම බස් එක නැවැත්තුවා.

මොකද්ද අංකල් සීන් එක

මම එහා පැත්තේ අංකල් ගෙන් ඇහුවා.

බස් එක පොලීසියෙන් අල්ලලා

හයිස්පීඩ්ද..? කියලා එහා පැත්තේ හිටපු පොර කෝචොක් එකට වගේ අහලා අහක බලා ගත්තා.

ටිං ටිං ටිං .... පලවෙනි බෙල් එක..
මේක මේ ඩැයිවරයටයි කොන්දොස්තරටයි..

දාඩිය පිසදාමින් ඛන්ති පාරමිතාව පුරන මගේ දැහැන බිඳුනේ මහ හයියෙන් කෑ ගහපු ඒ සද්දෙට.
“හත්තිලව්වයි බාලා අයියා. මේ යකා බීලාවත්ද. මට එක පාරට එහෙම හිතුනා.“

බස් එක පොලීසියෙන් අල්ලලා නතර කරලා. ඒක බස්කාරයාගේ වැරැද්දද. මෙතන මිනිස්සු කීයක් ඉන්නවද? සීට් ගාන 50 අමතරව තව විස්සක් විතර හිටගෙන එතකොට ඔක්කොම 70 මුන් මේ 70 ක කාලය විනාස කරන්නේ එක්කෙනෙක්ගේ විනාඩි විස්ස ගානේ ඔක්කොම විනාඩි 1400 ඒ කියන්නේ දවසක් විතර. මුන් දවසක් විනාස කරලා දානවා. මෝඩ හරක්...

බාලා අයියා මුළු බස් එක අමතන සද්දෙ ඉස්සරහා සීට් එකේ හිටපු හාමුදුරුවන්ටත් ඇහෙන්න ඇති.

ආ මේ අපේ කොම්පියුටර් මහත්තයානේ...

මම බාලා අයියාට හිනාවක් දමා බස් එක සිසාරා බැල්මක් එල්ල කලේ වෙන අඳුනන කවුරුත් බස් එකේ ඉන්නවද කියලා බලන්නත් එක්ක.
         පිටිපස්සේ සීට් එකේ කොනේ හිටි තරුණිය සිය පෙම්වතාගේ උරහිසට හේත්තු වී බස් එක කලින් යවන්නට හදන බාලා අයියාට දෙස් දෙවොල් තබනවා විය යුතුය. බහුතරයක් දෙනා බාලා අයියා කියන දේ අසමින් එහෙත් ඒ බව නොපෙන්වමින් සිටීමට උත්සාහ කරන බව පෙනුනි. ඉස්සරහා සීට් එකේ හාමුදුරුවන් ඇතුළු කීප දෙනෙකු නිදිය. බාලා අයියාට පිටිපස්සේ සීට් එකේ මලයා ඉයර්ෆෝනයක් කනේ ගහගෙන එලියේ වාහන ගනන් කරයි.

ටිං ටිං ටිං... දෙවෙනි බෙල් එක....
මේක ඇතුලේ ඉන්න මිනිස්සුන්ට..
ඩ්‍රයිවින් කරන කොට හැප්පෙනවා තමා. ඒක හරි. ඒත් මේ බස් එකේ ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට 174 යන අය කීදෙනෙක් ඉන්නවාද? උන් දන්නවානේ මේ බස්වල හැටි. ඒත් මේ මිනිස්සු හරි හොඳයි.  කම්පියුටර් මහත්තයා දන්නවනේ මම වාරිමාර්ගේ.. සර්විස් එක අවුරුදු තිස්පහයි ඒත් අපි මහත්තයාලාගේ වයසෙදි මීට වඩා ලස්සනට අපි බස්වල ගියා. ඒකයි අපිට තරහා යන්නේ..

අපි කාට කියන්නද ?
ඇමතිතුමාට කියන්නද ?
බස් අයිතිකාරයාට කියන්නද ?

ප්‍රශ්න අහන්නේ මම දිහා බලාගෙනය ඒත් ප්‍රශ්න යොමුවන්නේ බස් එකේ සමස්තය වෙතය. පසුපස පේලියට බාලා අයියාගේ වගක් නැත. පෙර කී තරුණිය සිය පෙම්වතාගේ කණ අතගායි. සිද්ධාර්ථගේ මෙන් නැතත් බාගෙට ලම්බකර්ණ වී ඇති තරුණයා වීදුරුවෙන් එලිය බලා සිටී.. පිටිපස ඉතුරු තිදෙනා වෙන කතාවකය.. ඔවුන්ටත් මේ ප්‍රමාදයේ වගක් නැත. කිහිප දෙනෙක් බාලා අයියාට හිනාවෙයි. බාලා අයියා ගේ අසුන පිටිපස ඉඳගෙන අපේ නංගිගේ වයසේ විතර හීන්දෑරි තරුණියක් මම දිහා බලාගෙන කරපු ආනාපානා සතිය මම ඒ පැත්ත බලනවාත් එක්ක එලියට එල්ල වුනේ ලැජ්ජාව හින්දා වෙන්න ඇති. බාලා අයියා අඳුනන්නේ මේ බස් එකෙන්ම මම විතරය. බස් එකේ බාලා අයියා පමණක් නොව මම ද කැපී පෙනෙන චරිතයක් වෙන්නට එය හේතුවක් වී ඇත. එකෙකුවත් බාලා අයියාට සවන්දෙන පාටක්ද නැත.

ටිං ටිං ටිං... තුන්වෙනි බෙල් එක...
මේක මේ බස් එක අද්දන්න...
මට නම් දැන් හොඳටම ඇතිවෙලා. මේක පුදුම කාලකන්නිකමක්. ලංකාවේ ඉන්නේ මහ පොල් බූරුවෝ රැලක්. එක්කෝ මුන් රහත් වෙලා නැත්නම් මුන්ට හෙණ ගහලා. බාලා අයියාගේ රතු කට්ට පැන ඇත.

විසිදෙනෙක් විතර බාලා අයියාට රවනවා මම දිටිමි. මම බාලා අයියාගේ වචනයක් පාසා බස් එකේ මිනිසුන්ගේ වෙනස නිරීක්ෂණය කරමි.
පිටුපස අසුනේ තරුණිය සිය පෙම්වතාගේ දෑස් දෙස බලාගෙන සිටියි. පිටුපස පේලියේ තිදෙනාගේ වාදය තවමත් ඉවර නැත.  ඉයර්ෆෝන් මල්ලි එක කනක් ගලවා මදක් බස්එකට සවන් යොමුකර නැවත එය කණේ රඳවා ගත්තේය. නිදිගත් අයද තාමත් නිදිගත් වනම සිටිති. තවත් දහදෙනෙක් විතර කොන්දොස්තරගේ ආගමනයත් සමග නින්දට වැටී ඇත.

අන්තිමට බස් එක ඉදිරියට  ඇදෙන්නට විය.